Ditty
De reden waarom ik samen met anderen Atelier Blauw start is omdat ik kinderen het plezier wil mee geven van kunstzinnig bezig zijn.
Elk kind doet dit op zijn eigen wijze. Met zijn vaardigheden op dat moment en de materialen die voorhanden zijn. Ik wil mijn kennis en vaardigheden met kinderen delen als zij tijdens de les aandacht en advies van mij willen hebben.
Ik weet hoeveel geluk en zelfbeeld waardering je kunt ervaren wanneer je iets moois en iets authentieks hebt gemaakt. Het geeft ontspanning en plezier. Je kunt zijn wie je bent.
Kunstzinnig bezig zijn vergroot ook de kennis over de beeldende uitingen van anderen nu en vroeger. Het kind leert datgene wat hij om zich heen ziet te plaatsen in de tijd ; is iets eeuwen geleden gemaakt of is het iets dat nu gemaakt is. De wereld wordt verkend en vertrouwd voor het kind.
Carla
Het mooie aan de beeldende vakken vind ik dat je er binnen zoveel kunt, maar daarnaast kan er ook mét deze vakken zo veel.
De wereld van kunst is een prachtige wereld. Eindeloos veel ideeën, beelden, visies, levens en verhalen zijn er te ontdekken. Je kunt je verwonderen, verblijden, boos maken en opwinden. Maar ook gewoon kijken en genieten. Je kunt je gevoel in beelden uitdrukken, je eigen verhaal vertellen, iets nieuws ontdekken en uitvinden. Voor ieder wat wils.
Binnen het onderwijs vind ik dit onmisbaar. Dat de beeldende ontwikkeling zo ondergeschikt blijft aan die van taal en rekenen vind ik jammer. Hoe belangrijk is een creatieve geest in deze tijden waarin een opleiding niet meer per se tot een baan leidt!
Door de wereld van kunst (kijken en maken) heb ik mijn eigen identiteit verder kunnen ontdekken en vormen. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. En dat is een rijker, bewuster en blijere ik. Plekken die dat stimuleren zijn er nooit genoeg. Ik wil graag de samenwerking op zoeken met scholen, jongerencentra, buurthuizen, bejaardentehuizen en andere instanties om mensen dit ook te laten ervaren. En daar komt dan ook alles wat er mét kunst kan om de hoek kijken. Met kunst leer je elkaar kennen, leg je verbanden, maak je een ontmoeting. Met kunst ga je over je eigen grenzen en kijk je verder dan je neus lang is. Met kunst krijgt die groep jongeren een middel om hun mening te laten zien en die groep ouderen een brug naar hun vergeten verhalen.
Atelier Blauw is voor mij een stichting die een eigen plek heeft maar ook naar plekken op zoek gaat waar iets te maken valt. Het biedt structurele lessen maar ook incidentele projecten. Enthousiasme over kunst en alles wat er binnen en er mee kan, is de drijfveer.
Andrée
Mijn motivatie om Atelier Blauw te starten is ontstaan vanuit het besef dat kunst ruimte geeft; het leert kijken, verwonderen, nadenken en experimenteren. Kunst heeft geen pasklare antwoorden, maar stelt vragen.
Zelf ben ik opgegroeid met musea bezoeken, muziek en theater. Het plezier in het maken en het ervaren van kunst heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Door kunst leer ik anders te kijken naar de wereld, maar het gaat verder dan dat. Door samen kunst te maken en te ervaren heb ik de ander beter leren kennen. En wie ben ik, zonder de ander?
Met Atelier Blauw wil ik die doelgroep bereiken die problemen ervaart met zichzelf of de ander. Ik geloof dat kunst een middel kan zijn, om jezelf en de wereld om jou heen beter te begrijpen.
Kunst geeft geen antwoorden, maar stelt vragen. Ik vind dat deze wereld vol zit met uitgesproken meningen, met uitroeptekens, met Atelier Blauw wil ik beginnen met het plaatsen van vraagtekens omdat ik geloof dat we daardoor verder komen. Kinderen zijn van zichzelf ontzettend creatief, en zoals Picasso zei; de kunst is om dat te blijven.
Aly
Van jongs af aan kon ik me kwijt in tekenen, ontdekken en creëren. Door observeren en fantaseren maakte ik mijn verhalen.
Later ontdekte ik, gestimuleerd door mijn ouders en opleiding de schoonheid in cultuur. Vooral de beeldende kant trok mij erg aan. Gebouwen, beelden, schilderijen, ze hadden allemaal hun verhaal. Het zien van deze schoonheid en het zelf creëren maakt me heel blij.
Dat is de reden, waarom ik kinderen met deze gevoeligheid wil stimuleren in hun eigen creatieve proces en in het ontdekken, beleven van andermans kunst.
Aly Huisman oefent al jong met tekenen. Na de Pedagogische Academie met tekenen als specialisatie, vindt ze al snel werk in het onderwijs. Daarnaast blijft ze teken- en schilderlessen volgen en haalt ze de onderwijsakte voor tekenen.
Vanaf de jaren ‘80 maakt ze in opdracht ontwerpen voor flyers, brochures, logo’s, lesmateriaal, en (kinder)boeken.
Het vrije werk bestaat aanvankelijk uit aquarellen, nog steeds een geliefde techniek. De laatste jaren werkt ze ook veel in acryl. De onderwerpen hebben bijna altijd te maken met mensen. Zo verzorgde ze recent de illustraties in ‘lachrimpels en littekens’, een boekje over het alledaagse leven in een verzorgingstehuis. In 2011 experimenteert ze met cortenstaal voor beelden in de vrije ruimte.
Aly is lid van kunstenaarsvereniging Palet in Zwolle.
In 2012 is ze bij Palet samen met Loek Koopmans, Saskia Obdeijn en Ditty Nederlof begonnen met creatieve lessen voor de jeugd, onder de naar JeugdPalet.
Tjallie
Toen ik klein was kon ik vaak niet slapen. Dat kan ik nog steeds niet goed. Ik verslaap me regelmatig, of ik kom niet in slaap. Als kind werd ik vaak wakker van de ideeën in mijn hoofd. Ik wilde ze gelijk uitvoeren. Maar dat kon niet, want het was nacht. De volgende dag moest ik naar school. Als ik vroeg aan mensen hoe ik mijn ideeën kon uitvoeren dan hoorde ik vaak:” Dat kan niet, dat is onmogelijk!” Ik snapte dat niet, en dat zorgde voor een groot gevoel van machteloosheid tegenover mijn ideeën. En nog meer slapeloosheid. Tot ik op de creamiddag in groep drie zelf een fantasieauto mocht bedenken. Daar ontdekte ik dat ik op papier alles kon en mocht.
Ik weet nu dat heel veel kan. Als je maar echt wilt, en durft te dromen. Hoeveel uren ik ook op school zat, de creatieve en beeldende vakken leerden mij te dromen, te fantaseren en dat er een hele grote wereld was zonder woorden. Het leerde mij ook andere vakken te begrijpen en het verrijkte mijn denken. Tot nu toe heb ik in mijn leven het meeste gehad aan mijn creatieve, beeldende geest.
Ik vind beeldende vakken net zo belangrijk als wiskunde of taal. Ik vind dat ze ook niet zonder elkaar kunnen. Als ik hoor dat mijn nichtje tussen de lijntjes moet kleuren, dan word ik boos.
Ik wil een vrije sfeer, het atelier, dat ruimte geeft, samen met kunstenaars, musea, en scholen, aan de creativiteit en beeldende ontwikkeling van kinderen en jongeren.
Managers, regels, geld, bureaucratie, overheid en de structuur van het huidige onderwijs haalt de passie uit de docenten. Terwijl die passie de drijfveer is van een creatieve geest. Ik wil een organische stichting zien waarin de docent zelf weet en bepaald wat ie doet.